Mrs. Peel: There's no body?
Steed: There's no body.
Mrs. Peel: There's ALWAYS a body!
In dit tijdperk van de zogeheten 'self made woman' - of de Ikea vrouw, zo het u belieft- is het altijd heerlijk verpozen met een origineel exemplaar, als daar is Mrs. Emma Peel. Nu kan u opmerken dat de dame in kwestie een louter fictief personage is. Wel, zijn het niet dat soort fictieve personages die de eeuwige jeugd in pacht hebben? De in de negentiger jaren door handige marketeers bedachte en door ganse legioenen puberende bakvissen gescandeerde leuze 'Girl Power' is veeleer een zwakke echo van de heropstanding van het vrouwelijke genus dat er heerste in de swinging sixties, tevens de hoogdagen van de nog steeds één van de meest stijlvolle én sexy producten van de toenmalige Associated British Corporation: 'The Avengers'. Een reeks die twee onsterfelijke televisiepersonages op de buis bracht: Mr. John Steed en Mrs. Emma Peel.
Steed was de op de oude leest geschoeide, dubbelzinnige oneliners spuiende en gesofisticeerde oer-Brit, incluis bolhoed en paraplu. Beide atributen konden ten allen tijden ingezet worden als vernuftig wapen. Mrs. Peel was de strijdlustige, eigenzinnige en uiterst ravissante fashionista die met één rake karateklap haar belagers op andere gedachten bracht. Haar naam werd niet voor niets ontleend aan de woorden 'Male' en 'Apeal'.
De serie, waar voorheen de nadruk lag op het spionagethema, kreeg met de komst van actrice Diana Rigg een laklederen fetish-injectie in woord en daad (met als hoogtepunt de episode "A Touch of Brimstone", waarin Mrs. Peel, schaars gekleed als meesteres, in de huid kruipt van 'The Queen of Sin'). Vele van haar outfits werden ook nog eens ontworpen door John Sutcliffe, die het fetish magazine AtomAge publiceerde. In 1967 nam Rigg afscheid van haar personage om carrière te maken in de filmwereld. Twee jaar later was ze te bewonderen als Bondgirl in "On Her Majesty's Secret Service".
In menige aflevering holt, of racet Emma Peel de booswicht achterna in haar witte 1964 Lotus Elan S2, om hem vervolgens als een lenige kat te bespringen. Mijn conclusie: I want to be evil!
