Frida Kahlo
Koersel. Een maandagavond in de aanloop naar wereldwijde feestvreugde. We ploffen ditmaal in het pluche voor 'Vinyan', de tweede worp van de francofone Belg Fabrice Du Welz. Walen en cinema: het blijkt een ijzersterk combo dat nog steeds aan zijn opmars bezig is. De Dardennes, Van Dormael, Bouli Lanners en sinds zijn debuutfilm 'Calvaire' mag ook deze zesendertigjarige cineast zich tot ver buiten de landsgrenzen laten lauweren. Het royale arsenaal superlatieven waar Humo-recensent Erik Stockman uit graaide bij het inleiden van de film leek onuitputbaar. Enig chauvinisme was wel degelijk op zijn plaats die avond in de Limburgse prairie want Fabrice Du Welz is er in geslaagd om na Calvaire, die met een grove korrel zout genomen weleens de Belgische 'Deliverance' werd genoemd, nu ook de Belgische 'Apocalypse Now' op zijn credo te zetten.
'Vinyan' is een knap georkestreerde neerwaartse spiraal richting waanzin die misschien wat van de spontaniteit van zijn voorganger mist maar daarom niet minder weet te overtuigen. Emanuelle Béart, een actrice zo sexy als haar naam doet vermoeden, speelt met bakken overtuiging een moeder die in de jungle van Thailand op zoek gaat naar haar dood gewaande zoontje. Wat had kunnen uitdraaien als een hartverwarmende queeste voor het hele gezin ontaardt schoorvoetend in een nachtmerrie grand cru. De rest laten we aan uw netvliezen. Die van ons zullen nog enkele dagen onrustig nazinderen... En dan nu, James, een slaapliedje graag...
No comments:
Post a Comment