Sonny Chiba. Wat kan ik zeggen. Dat ik eigenlijk bitter weinig over de acteur weet. Dat ik hem voor het eerst, eveneens zonder het te weten, zag als de zwaardsmit Hattori Hanzo in Kill Bill. Dat ik zeer te spreken ben over de Streetfighter trilogie waar Chiba de perfecte anti-held Terry Tsuguri tot leven wekt. Een karatemeester annex huurmoordenaar die niet alleen naar behoren ass whoopt maar tevens even corrupt en leep is als zijn steeds kleiner wordend clubje vijanden. Op (de weinige) momenten dat Tsuguri het onderspit delft zien we steeds een flashback van hoe hij als jonge knaap getuige is van de fussilering van zijn vader en diens laatste woorden: "be better than your enemies!" Waarop de straatvechter daad bij woord voert.
Chiba levert als zwart geklede wraakengel het nodige vermiljoen rood door schedels in te slaan (met old school röntgen effect, later in digitale versie gebruikt in 'Romeo must die' met Jet Li), hier en daar een cruciaal orgaan uit te rukken en er duchtig op los te meppen en te schoppen. Immer fantastisch is het ritueel dat Chiba opvoert alvorens hij zijn nemesis laat kennismaken met dodelijke voeten en dito vuisten: het opspannen van de spieren door een imaginair, veel te zwaar beladen winkelkarretje voor hem op te duwen en hierbij een geluid uitkermend dat men doorgaans associeert met stevige constipatie. De legende wil dat deze films de eersten waren die een X-rated quotering kregen wegens te geweldadig. Bruce Lee blijft mijn ultieme kung fu held maar Sonny Chiba staat nu op de tweede plaats in de nek van de draak te fluimen.
No comments:
Post a Comment