Now I'll beat on my drum 'til I'm dead
Yesterday, a fever, tomorrow, St. Peter
I'll beat on my drum until then.
Ik weet nu reeds dat ik bij het schrijven van dit stukje voortdurend zal afgeleid worden door de muziek op de achtergrond. Die muziek is verre van achtergrondmuziek. 'Men of good fortune often cause empires to fall while men of poor beginnings often can't do anything at all' zingt Lou Reed in Men of Good Fortune uit het onverwoestbare 'Berlin'. Het zou mijn concentratie ten goede komen de plaat te stoppen maar de enige reden die ik hiervoor kan bedenken is een plots overlijden. Terzake. Men of good fortune. Eén van hen werd geboren als Zach Condon en wist onder de naam Beirut met 'The Flying Club Cup' één van de opvallendste platen van 2007 te brouwen. De 22 (!) jarige Condon flirte op zijn vorig wapenfeit, 'Gulag Orkestar', met muziek uit de Balkan. Op deze plaat neemt hij ons op een trip doorheen het Franse muzikale erfgoed en hij doet dit met onhippe instrumenten als accordeons, trombones, mandolines, ukeleles en bombardons. Het resultaat is een met een aan Brel schatplichtig gevoel voor muzikale dramatiek doordrenkt werkje geworden waar de piepjonge multi-instrumentalist Condon zijn muzikale talent en zijn naïeve onstuimigheid als twee rubberen ballen alle kanten laat opkaatsen. Soms doet hij je daardoor wel eens denken aan dat andere wunderkind Rufus Wainwright maar dan op zijn minst theatraal. De prima single 'Nantes' krijgt ondertussen massaal airplay op de openbare radio en toegegeven, zelden zo een frisse wind horen waaien in het steeds vlakker wordende fm gebied. Het toeval wil dat ik de voorbije zomer mijn tent had opgeslagen op een 40 km van Nantes. Vreemd genoeg roept de song bij mij geen herinneringen op aan de Franse grootstad maar wèl aan de nabijgelegen kust van Saint Nazaire. De schroeiende hitte overdag en de ijskoude zeewind die 's nachts over de camping waaide hoor ik terug in de moodswings op deze plaat. Waarom twijfelen tussen een huwelijksceremonie en een begrafenisplechtigheid als je ze alletwee kunt hebben moet Condon gedacht hebben. Wat me er ineens aan doet denken dat ik tijdens de lange autoritten doorheen Frankijk veel naar Lou Reed heb geluisterd. Stel je voor: Bij valavond de duizenden lichtjes van Parijs voor je zien opdoemen met Berlin loeihard in de wagen. So much for pathos.
No comments:
Post a Comment