"Some people like to rock some people like to roll
But movin' and a groovin' gonna satisfy my soul"
Luipaardmotiefjes, hoge hakken, double deuce, ace of spades, doodshoofden, vlammen, hotrods, vetkuiven, polka dots,... the works! Ook al reken ik mezelf er niet bij, toch voel ik een grote affiniteit met de rockabilly scene. Alleen al omdat ze je het gevoel geven in 'Grease' of 'Cry Baby' te zijn beland. Ieder die een beetje vertrouwd is met de roots van rock 'n roll was gisteren afgezakt naar Antwerpen. Niemand minder dan de first lady of r'n r, Wanda Jackson (inmiddels 66 lentes jong!), hield er de hoogmis. Jackson wordt overal ter wereld erkend als de hogepriesteres van de Rockabilly. Goed volk als The Cramps en Jon Spencer adoreren haar. Jackson starte haar carrière in 1956. In die periode trok ze op met ene Elvis Aaron Presley. The King deed haar binnen en leerde haar in één weg waar rock 'n roll om draaide. De eerste rockzangeres was geboren. Dat de toenmalige scène, die zich voornamelijk situeerde rond het legendarische Sun label uit Memphis, een mannenaangelegenheid was liet zich al snel blijken. Resultaat was dat iconen als Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Little Richard, Buddy Holly, Chuck Berry... haar de loef afstaken in de Amerikaanse hitcharts. Het was dan ook drie jaar wachten op een n#1 hit. Uiteraard kwam die er niet in de states maar in 1960 prijkte het swingende 'Fujiyama mama' bovenaan de Japanse hitlijsten. Eén jaar later volgde de wereldwijde doorbraak met "Let's have a party'. Samen met 'Riot in cellblock n°9' waren het de drie hoogtepunten van het concert gisteren. Wanda Jackson: alweer een uithangbord voor de senioren, het lijkt niet op te houden deze maand. Onderweg naar huis was mijn Fiat eventjes Greased Lightnin'... totdat een BMW me aan 160 per uur voorbijraasde. Bummer.
No comments:
Post a Comment