Viva Chenaski!

"I decided to clean up the apartment. I thought I must be turning into a fag."

Henry Chinaski. Ik leerde deze notoire dronkelap kennen door de film 'Barfly', ergens eind jaren tachtig. Het was pas enkele jaren later dat ik op zoek ging naar de zieleroerselen van zijn geestelijke vader en alter ego, Charles Bukowski. De 500 pagina's tellende Bukowski bloemlezing 'Run with the hunted' ligt sindsdien binnen handbereik als ware het de bijbel zelf. Gedichten, kortverhalen en romans heb ik van hem verslonden. Buck wist zijn leefwereld dan ook zo stijlvol te verwoorden dat hij wel campagne leek te voeren voor alcoholisme, hoereloperij en nihilisme tout court. Tot geen van de drie heb ik me laten bekeren maar de krasse knar heeft me er indertijd wel ertoe aangezet om zo nu en dan de pen ter hand te nemen en spontane anarcho-gedachtenkronkels en (tot nergens toe leidend) pseudo-gefilosofeer neer te schrijven en dit in de vorm van gedichten of kortverhalen.

Vandaag zag ik Chinaski nog eens boven de plee hangen, op de vuist- en van bil gaan in de film 'Factotum' van de Noorse regisseur Bent Hamer (zijn vorige film 'Kitchen Stories' deed het niet slecht op de Europese filmfestivals). Matt Dillon zet een erg sterke vertolking neer als de op de dool zijnde schrijver in wording. Geen overacting of theatraliteit waar het personage van Chinaski wel toe verleidt (de val waar Mickey Rourke wèl in trapte) maar een ingetogen en haast minimale performance. De film verhaalt de alledaagse beslommeringen van de anti-held voor zijn grote doorbraak met romans als 'Post Office' en 'Women'. Deze beslommeringen bestaan voornamelijk uit om de haverklap ontstlagen worden, zich bezuipen en neuken, met alle gevolgen vandien: zonder geld zitten, op straat gegooid worden en schaamluis krijgen. Vintage Bukowki en just as we like it. Of de schrijver zelf tevreden zou zijn over 'Factotum' hebben we het raden naar. Waarschijnlijk zou het hem geen ene moer uitgemaakt hebben. Tot slot nog even melden dat we op zoek gaan naar de Noorse chanteuse Kristin Asbjørnsen, die de volledige soundtrack van de film voor haar rekening nam. We hoorden typische après-nachtbraak chansons waarin de tristesse van Billie Holliday nooit veraf is. Uitchecken die handel, de film èn de soundtrack.