In een cultuurcentrum in a galaxy far far away zag ik 'Blue Remembered Hills', een nederlandstalige adaptatie van een toneelstuk van Dennis Potter. Eén van de meest memorable televisieseries van de voorbije eeuw was voor mij 'The Singing Detective' van de hand van deze Britse scenarist. In deze reeks wist Potter de wisselwerking tussen fictie en realiteit tot op het bot uit te diepen.
In de late jaren '50 begon hij met het schrijven van scetches voor de BBC. Al gauw bleek Potter een magneet te zijn voor alles wat controversieel was. In 1969 werd hij beschuldigd van blasfemie met het stuk 'Son of Man', een alternatieve kijk op de laaste dagen van Christus. Zijn hoogdagen beleefde hij met de televisieseries 'Pennies From Heaven (wat later werd verfilmd) en het eerder vernoemde 'The Singing Detective'. In deze serie zie je klassebak Michael Gambon roepen en tieren vanuit zijn ziekebed in een hospitaal. Ook Dennis Potter heeft heel zijn leven in en uit ziekenhuizen moeten lopen, door een vreselijke huidziekte die hem ook nog eens arthritis bezorgde. Zijn gewrichten waren er op een gegeven moment zo erg aan toe dat men een balpen aan zijn hand moest vastbinden als hij iets wilde neerschrijven. Later werd dan ook nog eens kanker geconstateerd. Potter gaf zijn kanker, te wijten aan een leven lang kettingroken, een naam: Rupert. In zijn laatste, schrijnende, televisie interview liet hij nog eens blijken dat hij een schrijver in hart en nieren was. Terwijl hij aan een morfinecocktail nipte, concludeerde hij: "My only regret is if I die four pages too soon."
1 comment:
well.. it's like I thought!
Post a Comment