"The real is always way ahead of what we can imagine."
Vanavond ga ik, weliswaar virtueel, nog eens op visite in Brooklyn. Bij de gesjeesde tabaksverkoper Auggie Wren. In realiteit heb ik nog nooit voet gezet op het Amerikaanse vasteland maar als ik dat ooit zou doen staat de smeltkroes Brooklyn, NY bovenaan mijn lijstje. Ik ben van de microcosmos die Brooklyn is, gaan houden door de films 'Smoke' en zeker ook 'Blue in the Face' van Wayne Wang. De films schetsen het alledaagse reilen en zeilen in deze New Yorkse wijk. Soms hilarisch, soms tragisch maar altijd typisch menselijk. Een beetje zoals het leven zelf. 'BITF' is een soortement spin off van de film 'Smoke' die vananvond op NED3 geprogrammeerd staat. Wat ik me vooral herinner is dat eerdervernoemde sigarenverkoper (een rol van Harvey Keitel) een beetje fungeert als de lijm die de multiculturele smeltkroes samenhoudt. Zijn winkeltje is een trefpunt voor hardwerkende lieden, leeglopers,, gokkers en kleine criminelen. Al dertien jaar lang neemt Auggie elke morgen een foto van zijn winkel, steeds vanuit dezelfde hoek. Dat levert hem een impressie van hoe de tijden veranderen. Iets waar heden ten dage weinigen nog van wakkerliggen. Scenarist van beide prenten is de New Yorkse auteur Paul Auster. Auster heeft al enkele jaren een prominente plaats verworven in onze boekenkast. De man verwierf faam door het geweldige 'The New York Trilogy', een intrigerend drieluik van experimentele detectiveverhalen. In deze trilogie gebruikt hij het conventionele detectiveverhaal om op een onconventionele manier vragen te stellen rond existentialisme en identiteit. Deze thema's duiken op in zowat al Austers publicaties. Verplicht leesvoer: 'Moon Palace', 'The New York Trilogy'.
No comments:
Post a Comment