Maffiabaas

"The lunatics are taking over the asylum!"

Mark Stewart is tot op heden één van de pilaren van Adrian Sherwoods vermaarde On-U Sound label. Stewart staat al een paar decennia garant voor sociaal bewuste, anarchistische muziek die dub en industriële punk tot een krachtig brouwsel omroert.
In 1978 was Mark Stewart één van de bezielers achter het links militante postpunk combo Pop Group, een genre overschrijdende band met harde, maatschappijkritische teksten. Primitieve ritmes en avant-garde gitaarnoise die allesbehalve vertrouwd in de oren klonk.

De Pop Group hield ermee op na drie albums, in 1981. Hun nalatenis was er een die kon tellen: bands als Fugazi en Rage Against The Machine noemen hun nog steeds als een belangrijke inspiratiebron. Mark Stewart trok van Bristol naar Londen en vervoegde er Adrian Sherwood bij de New Age Steppers maar stelde, vanuit de On-U stal een nieuwe groep samen: The Maffia. Hun eerste plaat 'Learning to Cope with Cowardice', was een kopstoot. Ze klonk als dub reggae waar iets grondig fout mee was. De teksten gingen over William Burroughs, voodoo en ultra-links gedachtengoed. Later volgde er een personeelswissel. Stewart haalde het super-trio Doug Wimbish, Keith LeBlanc en Skip McDonald binnen. De nieuwe Maffia was een feit. Live zijn ze een splinterbom: intens en apocalyptisch. Mark Stewart and The Maffia doen nog steeds hun ding zonder in te boeten aan authenticiteit. Dit bewezen ze op het recente Dour Festival met een verschroeiend optreden. Aanrader: 'Kiss the Future', een Mark Stewart compilatie van Pop Group tot The Maffia op het uitstekende Soul Jazz Records.